Kunstautobiografie van Perihan Aycicek

Ik ben Perihan Aycicek en ben 16 jaar. Ik ben Turks maar heb een Nederlands paspoort. Ik spreek thuis het meest Turks maar ook wel een beetje Nederlands. Mijn hobby´s zijn muziek luisteren, afspreken met mijn vriendinnen en tekenen. Ik heb toen ik 7 jaar was een jaartje op blokfluit gezeten. Ik weet nog dat ik dat erg leuk vond.

Ik luister het liefst naar liedjes die nu een beetje populair zijn. Denk hierbij aan liedjes van Justin Bieber, Adele, Calvin Harris, Kygo, Taylor Swift, The Weeknd, One Direction en nog veel meer artiesten. Je zou misschien denken dat ik van Turkse muziek houd, maar dat is niet helemaal zo. Sommige Turkse liedjes vind ik wel leuk, maar dat zijn er maar heel weinig. Ik vind de stijl van sommige Turkse artiesten niet zo leuk, ze zingen meestal langzaam en hun muziek is vaak een vorm van klassieke muziek, waar ik niet van hou. Turkse artiesten die ik wel leuk vind zijn: Demet Akalin, Hadise en Ebru Gundes. Deze artiesten maken namelijk muziek die swingend is en leuk is om te luisteren. Ik vind zelf klassieke muziek niet zo leuk. Waarom weet ik niet maar elke keer als ik het hoor dan denk ik, wat een vreselijke muziekstijl.

Kunst vind ik in het algemeen wel leuk. Soms als je naar een bepaald kunstwerk kijkt dan zie ik wel wat de schilder/tekenaar ermee wou bereiken. Het leuke aan kunst vind ik dat iedereen een eigen mening erover heeft. Als ik  naar een kunstwerk kijk en vertel mijn mening dan kan iemand anders daar een hele andere mening over hebben, wat het juist zo leuk maakt. Kunst kan eigenlijk dus van verschillende kanten bekeken worden.

Ik ben in mijn leven naar een aantal musea geweest. De meeste heb ik bezocht toen ik op de basisschool zat. Wij zijn daarbij geweest naar: het Zaans Museum, het Rijksmuseum, NEMO, het Anne Frank huis en het Scheepsvaartmuseum. Wij zijn ook met de basisschool naar het concertgebouw geweest in Amsterdam. We kregen hierbij een voorstelling met violen en operazang. We zijn ook met de basisschool naar verschillende vorstellingen geweest in het zaantheater. Welke dat weet ik niet meer, maar het waren wel leuke voorstellingen.

Op de basisschool hadden we een ritueel dat elke vrijdagmiddag 1 klas een voorstelling moest doen, na deze voorstelling ging iedereen naar huis en was het weekend. Wij noemden dit ritueel op de basisschool: weeksluiting. Ik vond het altijd erg leuk om te doen. Je ging dan eerst als klas in een kring zitten en overleggen wat voor voorstelling je wou geven. Hierna werden de hoofdrollen en de andere rollen verdeeld. In groep 8 moest je een eindtoneel organiseren voor de hele school, als afscheid. Dit was denk ik de leukste voorstelling die wij als klas hadden bedacht en uitgevoerd. Onze voorstelling heette: Het Magische Boek. Kort samengevat ging het over een paar kinderen die een boek hadden en elke keer als ze het boek opensloegen gebeurde er wat. De gebeurtenissen waren dan korte toneelstukjes die je in groepjes moest uitvoeren.

Ik ben nog nooit in mijn leven naar een concert geweest. Ik heb niet echt een artiest waar ik enorm fan van ben en dat ik dan denk: ik MOET naar een concert gaan.

Ik bezoek geen musea in mijn vrije tijd. De musea die ik heb bezocht is dan ook met de basisschool en meer niet. ik denk dat hier ook geen verandering in gaat komen.